Caili O'Doherty (US) tiltle: Bluer Than Blue music: Jazz release date: march 07, 2025 label: Outside in Music promotion: Lydia Liebman Promotions info artist: Caili O'Doherty © Rootsville 2025

Lillian “Lil” Hardin Armstrong is een naam die de meeste jazzliefhebbers herkennen, omdat ze hem in de annalen en voetnoten van de jazzgeschiedenis hebben gelezen, maar die ze vaak ten onrechte terloops als detail in het bredere verhaal beschouwen. Voor pianiste Caili O’Doherty werd het verhaal van Lil Hardin Armstrong de caper van een onbezongen heldin uit de jazzgeschiedenis. Hoewel de meesten zich zullen herinneren dat Armstrong de tweede vrouw was van jazzicoon Louis Armstrong, die vaak wordt gecrediteerd voor het aansporen van hem tot grootheid, weten weinigen hoe groot haar invloed was. Voor O’Doherty veranderde wat begon als een paar regels in een studieboek aan de Aaron Copland School of Music van Queens College al snel in een raadselachtige ontdekkingsreis. Door onderzoek, studie en de muziek zelf ontdekte O’Doherty dat de muziek van Lil Hardin Armstrong niet alleen de basis van de carrière van haar man Louis werd, maar dat ze ook hits schreef voor grootheden uit de geschiedenis, zoals Ray Charles en Aretha Franklin. Met Bluer Than Blue gaat O’Doherty rechtstreeks naar de bron, waarbij hij put uit geliefde en diepgaande werken van Lil Hardin Armstrong en deze voorziet van nieuwe kracht en herinterpretaties van O’Doherty’s eigen meesterlijke creaties.

Bluer Than Blue werd geboren, zoals zoveel grote ontdekkingen, uitvindingen en werken, door te bevragen wat als vanzelfsprekend wordt beschouwd. Tijdens het volgen van een cursus getiteld "The Music of Louis Armstrong" onder Ricky Riccardi, de directeur van Research Collections voor het Louis Armstrong Museum, vond O'Doherty het vreemd dat Hardin weliswaar werd gecrediteerd voor het duwen van haar man naar roem, maar generaties jazzhistorici haar rol in Louis' carrière eenvoudigweg afdeden. Sommigen, zoals Gary Giddins, gingen zelfs zo ver om te stellen dat hoewel Hardins naam in de credits van veel van de werken van haar man voorkomt, dat kwam omdat Louis haar "toestond" om de eer op te eisen. Gedurfde aannames zonder feitelijk bewijs vielen niet in goede aarde bij O'Doherty, en ze ging zelf op onderzoek uit.

O'Doherty's onderzoek werd voortgezet via correspondentie met Riccardi en begon in de praktijk te culmineren toen haar project om Hardins muziek en invloed te benadrukken in 2018 een week lang residentie kreeg in Dizzy's Club in Jazz at Lincoln Center, en een door subsidies gefinancierde, spraakmakende uitvoering van Hardins muziek in het National Jazz Museum in Harlem, waar Bluer Than Blue in 2021 werd opgenomen.

Historisch gezien geloofde Hardin heilig in vooruitgang in jazz. Toen jazzjournalist Chris Albertson haar in de jaren 60 thuis bezocht, wees Hardin haar op haar stapels platen van Thelonious Monk en Dr. Billy Taylor en zei: "Dit is waar ik graag naar luister. Ik wou dat ik zo goed kon spelen." Toen haar in datzelfde interview de Gil Evans-bewerking van "Struttin' with Some Barbecue" (die Hardin mede schreef) met Cannonball Adderley werd getoond, was Hardin "extatisch", wat ertoe leidde dat haar muzieksmaak werd beschreven als "door en door modern". De uitvoeringen van Hardins muziek op Bluer Than Blue zijn allemaal uniek gearrangeerd door O'Doherty en leunen zowel aan bij de muzikale gevoeligheden van de tijd waarin Hardin leefde als bij de moderne compositiemethode waar Hardin dol op was. Samenvattend, Hardins liefde voor het "door en door moderne" zou met groot enthousiasme worden ontvangen in de manier waarop haar muziek op Bluer Than Blue wordt geëerd.

Een deel van de schoonheid van Bluer Than Blue zit in de samenstelling van de muziek. O'Doherty toont wijsheid niet alleen in haar arrangementen van de muziek, maar ook in haar selecties uit Hardins repertoire op zo'n manier dat ze het publiek plaagt met wat ze kennen en in vervoering brengt met dat wat misschien totaal onbekend is. "Let's Call It Love", de eerste single van het album, is een prominent voorbeeld van het laatste. Een minder bekend werk gecomponeerd door Hardin in 1937, O'Doherty's arrangement neemt een 12/8 bembe-draai aan het stuk en belicht een boeiende baslijn, die wordt verdubbeld tussen de contrabas en de linkerhand van de piano. Het nummer bevat ook zang en scat-zang door Michael Mayo. Vanwege Hardins roem als bijdrage aan het oeuvre van Louis Armstrong, bevat O'Doherty misschien wel twee van Hardins meest geliefde stukken op dit album: "Struttin' With Some Barbecue" en "Two Deuces". O'Doherty's arrangement van "Struttin' With Some Barbecue" benadrukt in het bijzonder haar knipoog naar en liefde voor de jazzgeschiedenis, aangezien ze haar dynamische stride-pianospel laat horen, dat op briljante wijze een iconische lick uit Louis Armstrongs uitvoering van "Tears" verwerkt, dat mede werd geschreven door Hardin en later beroemd werd door zijn opname van "Potato Head Blues". Bluer Than Blue bevat een kenmerkende en nu misschien wel definitieve, arrangement van "Just For a Thrill". "Just For a Thrill", vaak beschouwd als Hardins meest geliefde standaard, bevat de prominente vocalen van Tahira Clayton op O'Doherty's herinterpretatie van het stuk.

Met een project dat werd aangevoerd door zo'n duidelijke visie, had O'Doherty een zeer toegewijd team van muzikanten nodig die niet alleen hun ziel in deze arrangementen zouden leggen, maar ook de tijd zouden nemen om zich te verdiepen in de muziek en geschiedenis van Lil Hardin Armstrong, waaruit al deze werken zijn geworteld. Wanneer je luistert naar het eindresultaat, is het ondubbelzinnig duidelijk dat O'Doherty precies dat heeft bereikt. Het centrale trio in de kern van dit album bestaat uit bandleider Caili O'Doherty op piano, bassist Tamir Shmerling en drummer Cory Cox. Gedurende het album roteren de verschillende aanwezige personeelsleden per nummer en bestaan ​​uit een sterrencast van Nicole Glover op tenorsaxofoon en vocalisten Tahira Clayton en Michael Mayo.

Bluer Than Blue is meer dan een hervertelling van de jazzgeschiedenis; het is meer dan een liefdesbrief aan de muziek van een overleden genie; en het is meer dan een meesterwerk van geïnformeerde arrangementen. In de kern is Bluer Than Blue een indrukwekkend monument voor een onbezongen held. Het album legt niet alleen de geest van de muziek vast, maar ook het uitbundige karakter van de componiste zelf.